Στις συζητήσει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και όχι μόνο διαπιστώνω ότι μεγάλη μερίδα συμπολιτών έχει κουραστεί από υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και είναι καχύποπτοι οι περισσότεροι στο άκουσμα κάθε προγραμματικού λόγου, όσο και να συμφωνούν. Κουράστηκαν να ακούνε κούφιες υποσχέσεις και ανέφικτες εξαγγελίες. Κουράστηκαν και αισθάνονται ότι τους κοροϊδεύουν όταν προεκλογικά, για να δικαιολογήσουν την απραξία χρόνων, εμφανίζεται οργασμός έργων και εξαγγελιών για νέα. Κουράστηκαν να βλέπουν να κυριαρχεί η νοοτροπία των εμβαλωτικών λύσεων που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον. Κουράστηκαν να τους θυμούνται στις γιορτές,τα πανηγύρια,στις εκλογές.
Κουράστηκε ειδικά η γενιά των τριαντάρηδων που ζει τα καλύτερά της χρόνια μέσα σε αλλεπάλληλες κρίσεις και παλεύει να ορθοποδήσει και βλέπει ένα κράτος στο οποίο τίποτα δεν αλλάζει και κυριαρχεί η νοοτροπία του “πάμε κι όπου βγει”. Και κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω τους,έχουν βρει την λύση:”εσύ θα αλλάξεις τα πράγματα; κοίτα την δουλειά σου,την οικογένειά σου, όλοι ίδιοι είναι”.
Όχι φίλοι μου δεν είναι όλοι ίδιοι,το αίσθημα παραίτησης από τους πολλούς και η αποδοχή του αφορισμού ότι δεν υπάρχει εναλλακτική είναι αυτά που βοηθά να μην αλλάζουν τα πράγματα και να μένουν όλα ίδια.
Πρέπει λοιπόν να παλέψουμε ατομικά και συλλογικά για κάθε τι που χαλάει την καθημερινότητά μας,την ζωή μας. Και είναι επιτέλους καιρός στις αυτοδιοικητικές εκλογές να ψηφίζουμε με κριτήριο την ικανότητα του καθενός να ανταποκριθεί στο έργο που καλείται να επιτελέσει. Δεν μπορεί να συνεχίζουμε να ψηφίζουμε με κριτήριο την συγγένεια, την φιλία, την οικονομική -επαγγελματική -κοινωνική θέση του υποψηφίου και να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα απ’ότι μέχρι σήμερα. Προσωπικά … δεν θέλω – αν κατέβενα σε εκλογική διαδικασία – συγγενής, φίλος, γνωστός να με υπερψηφίσει μόνο και μόνο λόγω φιλικής ή συγγενικής σχέσης… !!!
