Κάποιοι τελευταία επιζητώντας λίγα λεπτά δημοσιότητας, για να ξεφύγουν από την αφάνεια στην οποία έχουν περιπέσει και για να καλύψουν τα κενά της ηθικής τους, το έχουν ρίξει στην ηθικολογία.
Προβάλουν συνεχώς το «ηθικό πλεονέκτημα» τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αυτή η εμμονή αποτελεί το έσχατο καταφύγιο των ανήθικων.
Πόσο ηθικό είναι άλλωστε να ζει κάποιος ως αργόμισθος ειδικός σύμβουλος χωρίς αντικείμενο επί πολλά χρόνια (και όχι βέβαια σε ένα γραφείο ειδικών επιστημόνων που ασχολούνταν με ευρωπαϊκά προγράμματα) και αμέσως την άλλη μέρα που απώλεσε την αργομισθία, να βρίζει αυτούς που τον ευεργέτησαν;
Πόσο ηθικό είναι να συμμετέχει κάποιος σε μια δημοτική παράταξη, έχοντας στο νου του μόνο να εξαργυρώσει τη συμμετοχή του αργότερα ως αργόμισθος ειδικός σύμβουλος (και όχι βέβαια σε ένα γραφείο ειδικών επιστημόνων που θα ασχολούνταν με ευρωπαϊκά προγράμματα);
Πόσο ηθικό είναι να εκβιάζει κάποιος τον επικεφαλής της παράταξης που συμμετέχει την πιο κρίσιμη ώρα της μάχης (παραμονές 2ης Κυριακής), απαιτώντας θέση Γενικού Γραμματέα και να εγκαταλείπει τη μάχη και τους συνυποψήφιους του, επειδή δεν απέσπασε την υπόσχεση;
Πόσο ηθικό είναι να επιζητά κάποιος στη συνέχεια θέση ως αργόμισθος ειδικός σύμβουλος (και όχι βέβαια σε ένα γραφείο ειδικών επιστημόνων που θα ασχολούνταν με ευρωπαϊκά προγράμματα), έχοντας μάλιστα την αξίωση να μην παραιτηθεί από την εργασία του στον ιδιωτικό τομέα και πολύ απλά να εισπράττει ένα δεύτερο μισθό;
Και τέλος πόσο ηθικό είναι εφόσον κάποιος δεν έχει επιτύχει όλα τα παραπάνω να απαιτεί τουλάχιστον μια αργομισθία για τη σύζυγό του, ζητώντας να ‘’καεί’’ για χάρη του μία θέση ειδικού συμβούλου (από το γραφείο βέβαια των ειδικών επιστημόνων που θα ασχολούνταν με ευρωπαϊκά προγράμματα);
Προφανώς όλα τα παραπάνω καμία σχέση δεν έχουν με την ηθική και γι’ αυτό οι γνωστοί άγνωστοι καταφεύγουν στην ηθικολογία. Οπότε όλα έχουν την ερμηνεία τους.
Και επειδή όπως λέει ο Βρετανός συγγραφέας H.G. Wells: ’’Η ηθικολογία είναι φθόνος με φωτοστέφανο’’, το δικό τους φθονοστέφανο, λάμπει ολοένα και περισσότερο.
ΥΓ1. Το παρόν δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις δεν είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα δεν είναι συμπτωματική και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
ΥΓ2. Όλως τυχαίως βρήκα και ένα ‘’ηθικό’’ μήνυμα στο κινητό μου, απεσταλμένο από γνωστό ηθικολόγο. (σχετ. φωτογραφία)