ΒΗΜΑ Thess : Ένα παραμύθι για ένα γιοφύρι «της Άρτας» που από 50 χιλ. πήγε στα 500 χιλ – Ευρω… !

Μου είπαν ένα ωραίο παραμυθι προχτές για ένα γιοφύρι κάποτε σε ένα Δήμο.

Ήταν λέει τότε ένας δήμαρχος και ένα “αντι- διοικητή”  που ήταν στο ίδιο σχολείο μαζί στα παλιά χρόνια.

Ξαναβρεθήκανε λοιπόν όταν μεγάλωσαν,  σε θέσεις εξουσίας.

Τακιμιάσανε λοιπόν μεταξύ τους ξανά κι αρχίσανε τις δουλίτσες.

Σε κάποια στιγμή ο δήμαρχος του λέει : «Τι λες; Δεν φτιάχνουμε εκείνο το γιοφύρι σ΄αυτό το χωριουδάκι μου»;

«Να το φτιάξουμε» λέει εκείνος. «Πόσο το υπολογίζεις»;

«Κανα πενηντάρι χιλιάδες» του απαντά.

«Και πόσο να το βάλουμε» ;

«Ε… 200-300… όσο μπορείς παραπάνω»…

«Άμα το βάλω τόσα ρε φίλε τι θα πούμε στον κόσμο»;

«Βρε βάλτο εσύ και θα πούμε στους “Ινδιάνους” ότι γίνονται σοβαρές εργασίες» λέει ο δήμαρχος.

«Θα πρέπει να κλείσουμε όμως τη γέφυρα για καιρό, για να δικαιολογήσουμε τόσο χρήμα».

«Ε και λοιπόν;

Να την κλείσουμε. Θα τους πούμε στην αρχή για λίγους μήνες, μετά για άλλους λίγους και βλέπουμε. Στο φινάλε, έργο κάνουμε ρε αδερφέ. Σοβαρές εργασίες θα κάνουμε, όχι άιντε-άιντε».

«Και από που θα πηγαίνουν στο χωριό τους τόσους μήνες»;

«Ρε τι μας νοιάζει εμάς»; Απαντάει ο δήμαρχος.

« Ας πάνε και με αερόστατο. Το θέμα είναι να γίνει η δουλειά μας».

«Καλαααά… Πρέπει όμως να βρούμε και κάποιον δικό μας να επιβλέπει ντεμέκ τις εργασίες».

«Εδώ θα κολλήσουμε ρε φίλε»;  Του απαντάει ο δήμαρχος. «Θα βάλουμε τον Αγάθωνα που ήμασταν μαζί παρέα στο σχολείο».

«Τι είσαι εσύ ρε φίλε. Σε φοβήθηκε το μάτι μου. Και δεν σου φαινότανε».

«Εδώ είναι το μυστικό φίλε μου. Γι΄αυτό βγήκα. Επειδή δεν μου φαινότανε. Κι άιντε πιάστε με τώρα.»

Πράγματι ωραίος μύθος. Πολύ μου άρεσε.

Εννοείται ότι κάθε ομοιότητα με ότι συμβαίνει στην πραγματική ζωή είναι τυχαία.

Αυτά. Και θα σας πω κι άλλους μύθους στη συνέχεια. Υπάρχουν ήδη αρκετοί.

Η Κασσάνδρα … !